Μηχανορραφίες

Τώρα που γράφω αυτό το άρθρο πλησιάζουν οι γιορτές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς (ξεκαθαρίζω γιατί εσείς θα το διαβάσετε αρκετά μετά τις γιορτές), οπότε, όπως είναι φυσικό για τους άλλους αλλά όχι και για μένα, διακατέχομαι από ένα θρησκευτικό πνεύμα. Βοήθειά μας λοιπόν...

Εν αρχή ην ο Λόγος. Για κάποια περίεργη αιτία όμως ο Λόγος δεν έκατσε ήσυχος αλλά άρχισε να δημιουργεί διάφορα όλο και πιο φθηνά υποκατάστατα ώσπου έφτασε στο έβδομο υπόγειο όπου δημιούργησε τα πιο σκάρτα. Κάπου εκεί στο βάθος της Δημιουργίας βρίσκει κανείς τη λογιστική, το λογισμικό, τα logistics κ.ό.κ.

Όλο αυτό το καλαμπούρι με το Βατοπέδι – το «Βατοπαίδι» με «αι» δεν μπορώ να το συνηθίσω, παραπέμπει σε κάτι σα το Μόγλη, το παιδί του βάτου (;) - το τελευταίο χρονικό διάστημα έστρεψε το μυαλό μου σε περίεργες ατραπούς. Λίγο οι ελέω Θεού επενδύσεις real estate, λίγο η επαγγελματική μου διαστροφή να ασχολούμαι με πολύπαθες εφαρμογές λογισμικού επιχειρήσεων, δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος...

Άρχισα λοιπόν να κάνω παραλληλισμούς ανάμεσα στις δύο φαινομενικά ασύνδετες καταστάσεις και βρήκα τελικά ότι οι αναλογίες είναι σημαντικές. Άλλωστε, όπως ξανάπαμε στην αρχή του άρθρου όλες οι μηχανές αυτού του κόσμου έχουν πρόγονο κοινό. Ιδού λοιπόν μερικές ομοιότητες μοναχισμού και software στις οποίες κατέληξα:

1)  Και τα δύο έχουν φορέα ανθρώπους που ξέρουν κάτι που ο πολύς κόσμος δεν ξέρει και, επειδή το άγνωστο πάντα φόβιζε τους ανθρώπους, επιπλέον αντιμετωπίζεται εν πολλοίς ως γνωσιακό άβατο. Οι μοναχοί, οι οποίοι ως γνωστόν έχουν νυμφευθεί τον Κύριο, προφανώς γνωρίζουν όλα τα σχετικά με Αυτόν που δεν καταλαβαίνει ο πολύς κόσμος, όλα τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά του, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του. Γνωρίζουν τα εν οίκω (και μη εν δήμω) εκ των έσω. Ομοίως οι μηχανογράφοι έχουν μια τέτοια στενή σχέση με τον Κώδικα, γνωρίζουν όλες τις αδυναμίες, τα bugs και τους περιορισμούς του που εκ πρώτης όψεως δεν είναι ορατά στο ευρύ αγοραστικό κοινό.

2) Τόσο οι πατέρες της εκκλησίας όσο και οι μηχανογράφοι συνεννοούνται μεταξύ τους, μέσα στο συνάφι τους, με μια ειδική διάλεκτο – αρχαϊζουσα οι μεν, greeklish οι δε – όχι ιδιαίτερα αντιληπτή στον υπόλοιπο κόσμο που δεν έχει ανοικτό κάποιο παράθυρο προς τον αφηρημένο κόσμο των Ιδεών, αλλά απόλυτα κατανοητή στους μυημένους. Για όλα δε τα ζητήματα φαίνεται να μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους στις διαλέκτους τους, από τα πιο θεάρεστα μέχρι τα πιο ποταπά, χωρίς κανένας τρίτος να παίρνει χαμπάρι.

3)   Παρά το γεγονός ότι και οι δύο κλάδοι δεν ασχολούνται επαγγελματικά με τα γήινα και τα χειροπιαστά, και οι δύο φαίνεται ότι έχουν διαρκώς μεγάλες και πάντα ανικανοποίητες υλικές ανάγκες. Το ποίμνιό τους, πιστοί και users αντιστοίχως, πρέπει διαρκώς να βάζουν το χέρι στην τσέπη αλλά πάντα για καλό σκόπο, αγαθοεργίες, κοινωνικό έργο, διαρκή βελτίωση των «modules» του προγράμματος κ.τ.λ. (ανά περίπτωση). Το marketing των λειτουργών και των δύο κλάδων δεν επιτρέπει τον έντονο καταναλωτισμό. Άλλωστε όλη την ώρα ασχολούνται με την προσευχή και τον προγραμματισμό. Οι «σκήτες» όμως αμφοτέρων γίνονται όλο και πιο πολυτελείς, ενώ και οι δύο κλάδοι έχουν τα ειδικά τους gadgets που έχουν μεγάλη ζήτηση (από τα βελούδινα και χρυσοποίκιλτα αξεσουάρ ως τα ακριβά laptop και τα ηλεκτρονικά  παιγνιδάκια).

4)      Και οι δύο κλάδοι εκφράζουν με απολυτότητα τις απόψεις τους για το τι γίνεται και τι δε γίνεται. Σε απευθείας on-line σύνδεση με την Αλήθεια οι μεν ταγοί και στρατιώτες της θρησκείας έχουν αταλάντευτη άποψη για το τι πρέπει να κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, ενώ οι μύστες της μηχανογράφησης έχουν πάντα μια μη ελέγξιμη και άρα ευκόλως αποδεκτή άποψη περί του πρακτέου ή μη. Το ανησυχητικό δε είναι ότι δεν εκφέρουν μόνον απόψεις που αφορούν τα του οίκου τους αλλά απόψεις που αφορούν και τους οίκους των άλλων (λ.χ. management, logistics, κ.ό.κ.) ώστε οι λύσεις που τελικά επιλέγονται από τις επιχειρήσεις να τους βολεύουν στο μοντέλο επαγγελματικού βίου που έχουν επιλέξει.

Θα μπορούσα να συνεχίσω επι μακρόν τους παραλληλισμούς (προς απογοήτευση της Αρχισυντάκτου) αλλά νομίζω ότι έχετε πάρει ήδη μια ιδέα για το τι θέλω να πω. Αν με ρωτήσετε τώρα αν έχω λύση να σας πω, θα ελέγα ότι και να την είχα θα την έθαβα κάπου βαθειά και αμέσως μετά θα ξεκινούσα ένα software ή ακόμα καλύτερα μια θρησκεία δική μου. Γιατί όλα τα χαριτωμένα που διαπιστώνουμε στη ζωή μας καλά είναι, αλλά η αλήθεια είναι πως τα πάντα είναι Λόγος («στο μυαλό σου» που λένε, αναγνώστη).

Μετά από τα παραπάνω ενδιαφέρον νομίζω έχει να ερευνήσουμε τις σχέσεις μοναχισμού, software και logistics. Αλλά αυτό μάλλον θα είναι άλλο άρθρο. Κουράγιο συνάδελφοι, συναγωνιστές και φίλοι. Και το 2009 θα περάσει.

 Γιάννης Ζώης, Δεκέμβριος 2008 / Περιοδικό "Supply Chain & Logistics"