Ημέρα προσχεδίου του κρατικού προϋπολογισμού για το 2011 σήμερα που καταγράφω αυτές τις σκέψεις και όλα δείχνουν αυτό που περισσότερο φοβούνται όλοι οι νοήμονες άνθρωποι σε τούτον τον τόπο, ότι δηλαδή θα κινηθούμε προς την σωστή κατεύθυνση με το ζόρι και με το στανιό, μόνο και μόνο επειδή θα αναγκαστούμε από τις περιστάσεις και με κανένα τρόπο από μόνοι μας δεν θα προλάβουμε τις δυσάρεστες εξελίξεις παίρνοντας από πριν τα κατάλληλα μέτρα και μάλιστα με τους επιβαλλόμενους γρήγορους ρυθμούς, όπως θα περίμενε κανείς ότι η σωφροσύνη – ακόμα και η πολιτική σωφροσύνη - επιβάλλει. Κατά τα άλλα η «ανάπτυξη» είναι το ζητούμενο, αλλά παρ’ όλα αυτά και νέα έκτακτη εισφορά των επιχειρήσεων έρχεται και αυξήσεις των έμμεσων φόρων που τσακίζουν την κατανάλωση και μοιραία – είτε το θέλουν οι έμποροι, είτε όχι – το περιθώριο της αγοράς, την ίδια στιγμή που η οφθαλμοφανής κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος από οργανισμούς, ΔΕΚΟ κ.τ.λ.π. συνεχίζεται σα να μην υπάρχει αύριο, οι συζητήσεις για οικονομία στις δαπάνες κρατάει μήνες αλλά τίποτε δε γίνεται, ενώ επίσης φαίνεται ότι έχει αποφασισθεί ότι πρέπει πάσει θυσία να περισωθούν οι πλεονάζουσες θέσεις εργασίας (ή/και «εργασίας») στο Δημόσιο έστω και σε βάρος των θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος στην τελική ίσως και να περιττεύει εντελώς σε αυτήν την υπερρεαλιστική κατάσταση που ζούμε εδώ πέρα τις τελευταίες δεκαετίες.
Συγγνώμη φίλοι μου για τη γκρίνια αλλά έχω εδώ και καιρό πειστεί ότι πολύς κόσμος που θα έπρεπε να γνωρίζει δεν ξέρει τι κάνει. Όταν λοιπόν κάτι από την επικαιρότητα μου υπενθυμίζει αυτή τη δυσάρεστη πραγματικότητα, δικαιολογούμαι κάπως να χάνω την υπομονή μου. Αλλά για να είμαστε κάπως πιο παραγωγικοί, ας υποθέσουμε ότι δεν καθυστερούμε απλώς την χρεοκοπία της χώρας μας και ότι ψάχνουμε τη διέξοδο προς τα εμπρός. Η διέξοδος έχει και ονοματάκι, «Ανάπτυξη» την βαπτίσαμε. Για να είμαστε παραγωγικοί λοιπόν ας βάλουμε την κοινή λογική κάτω για να δούμε πώς μπορεί να έχουμε ανάπτυξη:
Παρατήρηση 1η: Ανάπτυξη με τέτοια φορολογία δεν πρόκειται να δούμε στον αιώνα τον άπαντα. Πρέπει το ταχύτερο δυνατόν να μειώσουμε το κράτος, ακόμα κι αν αυτό δημιουργήσει βραχυπρόθεσμα κοινωνικά και οργανωτικά προβλήματα, χαμηλώνοντας δραστικά και απότομα το κόστος λειτουργίας του. Είναι θέμα πλέον ζωής ή θανάτου. Μόνο έτσι θα μπορέσει να ελευθερωθεί χρήμα στην αγορά, να επιβιώσουν οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις, να διατηρηθούν θέσεις εργασίας ή και να δημιουργηθούν νέες. Η κοινωνία πρέπει να στηρίξει τέτοιου είδους πολιτικές σοκ, γιατί πρέπει πλέον να καταλάβει ότι όλα μαζί δεν γίνονται και ότι στις δύσκολες καταστάσεις οι σωστές προτεραιότητες είναι ζωτικής σημασίας.
Παρατήρηση 2η: Ανάπτυξη με πραγματικό όφελος για τον τόπο και την κοινωνία και ταυτόχρονα μακροχρόνια βιώσιμη είναι αυτή που αφορά τις μικρομεσαίες ιδιωτικές επιχειρήσεις, αυτές που σήμερα βάλλονται από την υπερφορολόγηση, τη γραφειοκρατία, την αυθαιρεσία των κρατικών υπαλλήλων, τα «ερμηνευτικά κενά» των κείμενων νομικών πλαισίων, το περίεργο καθεστώς των προμηθειών του δημοσίου, την υπερπροστασία της εργασίας και... την υπερπροστασία των πολυεθνικών. Καλοί είναι οι σεϊχηδες και οι μετα-μαοϊκοί υπερκαπιταλιστές αλλά δυστυχώς δεν αρκούν για να ξεστραβώσει ο γυαλός.
Παρατήρηση 3η: Αν λάβουμε υπόψη τα προηγούμενα δεν αρκεί ένας αναπτυξιακός νόμος και διάφορα ΕΣΠΑ για να έχουμε ανάπτυξη. Η γενναία απλοποίηση του νομικού και του φορολογικού περιβάλλοντος δραστηριοποίησης των επιχειρήσεων μπορεί να είναι πολύ πιο σημαντική. Με αυτήν ο επιχειρηματίας μπορεί να γνωρίζει πάντα τη θέση του και να σχεδιάζει ανάλογα, ενώ και το κράτος απλοποιείται και κοστίζει λιγότερο.
Παρατήρηση 4η: Το κράτος πρέπει να βάζει προτεραιότητες στις αναπτυξιακές επιλογές που προωθεί δίνοντας έμφαση αφενός στους τομείς όπου υπάρχει ή μπορεί να υπάρξει στον τόπο μας ανταγωνιστικό πλεονέκτημα (πληροφορική, εκπαίδευση, Logistics, παραδοσιακά προϊόντα, ποιοτικός τουρισμός) και αφετέρου στις εξαγωγικές δραστηριότητες. Αντί να δανείζεται για να πληρώνει λογαριασμούς δημάρχων, ας δανείζεται για να επενδύει σε δυναμικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Και θα ήθελα να ξανασημειώσω την προσοχή που πρέπει να δωθεί στα LOGISTICS (γι’ αυτό και τα κεφαλαία).
Παρατήρηση 5η: Αν τα κρατικά έσοδα αναλώνονται αποκλειστικά σε λειτουργικές δαπάνες και αποπληρωμές δανείων, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχρεώσουμε και προφανώς η ανάπτυξη θα μείνει ευσεβής πόθος των πολιτικών που θα μείνουν με την απορία πώς ψόφησε τελικά το γαϊδούρι του Χότζα. Γιατί «γαϊδούρι του Χότζα» για το ελληνικό δημόσιο είναι η ελληνική μικρομεσαία επιχείρηση, η οποία χρειάζεται άμεσα χρήμα.
Αυτά νομίζω ότι αρκούν. Όμως τα λόγια στην τελική ανάλυση είναι λόγια. Νομίζω μάλιστα ότι διάφοροι σοβαροί άνθρωποι στο δημόσιο διάλογο πού και πού έχουν πει αυτά που πρέπει. Αλλά όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί με το management γνωρίζουν ότι η ουσία πάντα βρίσκεται στην πράξη. Ζητούνται λοιπόν αυτοί που θα τα κάνουν πράξη. Ειλικρινά εύχομαι να υπάρχουν και να έχουν πιάσει δουλειά...
Γιάννης Ζώης, Οκτώβριος 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου