Νοιώθω κουρασμένος, συμβαίνει σε πολλούς τελευταία. Εδώ πλανήτες ευθυγραμμίζονται, κοσμογονικές αλλαγές συμβαίνουν κι εμείς ασχολούμαστε ακόμα με τα logistics. Kι εκεί που το πνεύμα τείνει προς ανώτερες σφαίρες, έχεις να κάνεις ξαφνικά με καλωσυνάτους αποθηκάριους που μετά από δεκαετίες στο κουρμπέτι δεν γνωρίζουν πώς να παραλάβουν σώστα μια εισαγωγή, με βαλκάνιους νεοφώτιστους επιχειρηματίες που ανακαλύπτουν με θαυμασμό την κεντρικοποίηση των παραλαβών, με μηχανογράφους που απαιτούν ένα λόχο υπαλλήλους για να μπορεί το WMS της εταιρείας τους να βγάζει παραγγελίες (οπότε σκέφτονται το εναλλακτικό σενάριο να μετατρέψουν την αποθήκη σε χριστουγεννιάτινο δέντρο – για να έχει δουλειά και ο συγγενής κλάδος των ηλεκτρολόγων στο κάτω κάτω) και πολλά άλλα τέτοια ευτράπελα και καθημερινά.
Αλλά τι σας λέω τώρα; Τα ξέρετε τα θέματα, τα ελληνικά logistics έχουν καταντήσει το βασίλειο των σιδηρουργών, των εργολάβων, των καθηγητών και των μεσιτών πάσης φύσεως. Τείνω να πιστέψω ότι για την «έλλειψη αισθητικής» στο χώρο μας ευθύνεται τελικά η ρημάδα η έλλειψη παλιάς αστικής τάξης στη χώρα μας. Οπότε παρακινούμαι να κάνω μια mini ταξική / ιδεολογική ανάλυση του ζητήματος...
Για όλα φταίει ο Karl Heinrich M.
Αυτός ο πολύ έξυπνος άνθρωπος κατόπιν εμβριθών και γνωστικών αναλύσεων του σύγχρονου (σε ιστορικό ορίζοντα) κοινωνικο-οικονομικού γίγνεσθαι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα πάντα είναι... (όχι ατμός) ΕΡΓΑΣΙΑ. Kαι ναι μεν είχε δίκιο εν πολλοίς. Η φύση υπάρχει από μόνη της χωρίς να μας έχει καμμία ανάγκη (το αντίθετο μάλιστα). Το δε Κεφάλαιο θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι συσσωρευμένη εργασία, εκτός κι αν ζούσε το 2009 οπότε θα ήξερε ότι το Κεφάλαιο είναι στην πραγματικότητα ταχυδακτυλουργικό κόλπο. Ξέχασε όμως μια μικρή λεπτομέρεια. Ήταν, βλέπετε, υλιστής (τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, κ.τ.λ.)
Η λεπτομέρεια που ξέχασε ήταν ότι για να γίνει ο,τιδήποτε αποκαλούμε Οικονομία, λ.χ. να πάρει κανείς άμμο και να φτιάξει ένα κρυστάλλινο γονδολιέρη Murano, χρειάζεται πρώτα από όλα η Ιδέα. Και να ήτανε μια Ιδέα, θα έλεγε κανείς «τζάμπα είναι, τι να υπολογίσουμε τώρα...» Έλα όμως που οποιαδήποτε, έστω και την πλέον απλή και ταπεινή, ενέργεια που χρειάζεται στη μακριά αλυσίδα από κινήσεις που θα κάνουμε για να κατασκευάσουμε το γονδολιέρη του παραδείγματός μας πρέπει να την βασίσουμε σε μια πληθώρα από Ιδέες. Πρέπει να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει: να κάνουμε έρευνα στο χημείο, να σχεδιάσουμε εργαλεία, να οργανώσουμε μεθόδους παραγωγής, να βρούμε τρόπο να φέρουμε τα υλικά, να αξιολογήσουμε και να επιλέξουμε συνεργάτες, να εκπαιδεύσουμε υπαλλήλους, να βρούμε τρόπους να εξασφαλίσουμε την ποιότητα της κάθε φάσης παραγωγής, να οργανώσουμε τη διακίνηση των υλικών μεταξύ των φάσεων και πολλά άλλα κουραστικά. Και πρέπει ακόμα να βρούμε και τρόπους να τα κάνουμε όλα αυτά να δουλεύουν για όλους τους γονδολιέρηδες που θα φτιάξουμε (με διάφορες παρτίδες υλικών, με εργάτες να πηγαίνουν και να έρχονται, με εργαλεία να αστοχούν, με ανθρώπους να κάνουν λάθη, κάθε μέρα, κάθε ώρα και με τις τιμές όλων των πραγμάτων και υπηρεσιών που προμηθευόμαστε να παίζουν στο παζάρι πάνω-κάτω συνέχεια).
Η παραβολή της μπουγάτσας
Θα μου πείτε τώρα πού το πάω; Και τι στο καλό έχουν να κάνουν οι Murano γονδολιέρηδες με τα logistics; Για να μην ξεφύγουμε πολύ, θα ήθελα κατ’ αρχάς να σας υπενθυμίσω ότι Logistics = Παραγωγή και μάλιστα πολύ δύσκολη παραγωγή: παραγωγή υπηρεσιών. Είναι πιο εύκολο να παράξεις μια μπουγάτσα παρά επιτυχημένες υπηρεσίες logistics. To μυστικό είναι ότι τα φύλλα και η κρέμα που χρησιμοποιεί ο ζαχαροπλάστης δεν έχουν μυαλό, απόψεις και ανάγκες. Τα βάζεις μαζί και, εκτός κι αν είσαι συγκλονιστικά άσχετος, θα βγει γλυκό. Με τους ανθρώπους όμως που χρησιμοποιεί ο logistician δεν ισχύει το ίδιο. Δεν τους βάζεις μαζί με παλέτες, ράφια και περονοφόρα και τελείωσες. Άρα ο γονδολιέρης μας έχει σχέση με τα logistics. (Ένα το κρατούμενο.)
Αυτό που ισχυρίζομαι στη συνέχεια είναι ότι η εργασία είναι χρήσιμη (παριστάνω ότι δεν έχω δει ρομποτικά εργοστάσια), χρήσιμη είναι άλλωστε και η άμμος. Και το κεφάλαιο χρειάζεται, δε λέω. Άλλωστε είναι συσσωρευμένη εργασία κατά τον Karl Heinrich M. Και η τεχνογνωσία, θα ήθελα να προσθέσω, είναι μια μορφή κεφαλαίου, και άρα συσσωρευμένης εργασίας. Αν όμως βάλω στο τσουκάλι άμμο, εργάτες, λεφτάδες και μηχανικούς και τους ανακατέψω έντονα σε χαμηλή φωτιά είναι απόλυτα σίγουρο ότι θα βγάλω γονδολιέρη; Μου φαίνεται ότι όλοι έχετε στο μυαλό σας τώρα μια λέξη («χλωμό»). Τι να την κάνω την τεχνογνωσία και τα λεφτά και την εργασία (α, και την άμμο) αν δεν έχω κι ένα μυαλό που να του κόβει κάπως να τα συνδυάσει όλα αυτά επιτυχημένα; Νομίζω ότι έγινα αντιληπτός.
Τείνω τελικά να πιστέψω ότι αν υπάρχει κάτι που θα μετατρέψει την προαναφερθείσα κοσμική σούπα σε γονδολιέρη (διάβαζε «logistics») είναι οι Ιδέες, ο μόνος τελικά παράγοντας παραγωγής, φίλε Karl Heinrich. Tα υπόλοιπα είναι σαν τη «αλλοτριομορφοδίαιτη» φύση, απλά είναι εκεί και κάθονται.
Logistique est magnifique
Γύρω – γύρω όμως το πάω εδώ και εκατοντάδες λέξεις. Αυτό που λέω, ελπίζω με ευχάριστο τρόπο, σε αυτό το αρθράκι είναι το εξής: Μετά από καμιά-δυο δεκαετίες ταλαιπωρίας δεν είναι καιρός πια να συνειδητοποιήσουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι ότι τα logistics είναι άθλημα για λίγους, από εκείνους που βάζουν το μυαλό τους να δουλέψει σε κάθε περίσταση (ευκαιρίες καθημερινές υπάρχουν πολλές άλλωστε) και δεν λένε απλά το ποίημα; Αν λοιπόν οι ενδιαφερόμενοι θέλουν να πάψουν να αισθάνονται ως «ιθαγενείς», καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσουν έγκαιρα ότι το κύριο πράγμα που πρέπει να πληρώνεται στα logistics είναι το καλό μυαλό.
Αφού είπα αυτά που είχα να πω, ανασκευάζω την εισαγωγή μου, ότι δηλαδή «νοιώθω κουρασμένος». Συμβαίνει και αυτό σε πολλούς τελευταία.Γιάννης Ζώης, Απρίλιος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου