Υπογράψαμε! Δεν ξέρω κάτω ακριβώς από ποιο κείμενο αλλά υποτίθεται ότι και πάλι σωθήκαμε (ή πιθανολογείται ότι μάλλον σωθήκαμε – όταν κυκλοφορήσει το τεύχος θα ξέρουμε πιο σίγουρα... που λέει ο λόγος...). Την ίδια στιγμή κάποιοι πλακώνονται για το ποιος θα πάρει το καλό γραφείο και ποιανού οι υπάλληλοι είναι οι καλύτεροι, άλλοι έχουν αφήσει τα φιλαράκια τους στο έλεος του εισαγγελέα και σκέφτονται την «επόμενη ημέρα», άλλοι ψάχνονται αν είναι ευρωπαϊστές ή αντι-ευρωπαϊστές (αν και δεν είναι ακριβώς σαφές τι σημαίνουν και τα δύο). Αν υπήρχε και αρκετή δουλειά στην εγχώρια αγορά, πλάκα θα είχαν όλα αυτά δι’ ημάς τους κοινούς θνητούς.
Κάτι που σίγουρα πάντως έχει την πλάκα του – δράττομαι της ευκαιρίας να γράψω - (και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα σοβαρά πράγματα πάντα σερβίρονται με χιούμορ), είναι να παρακολουθείς την κυρία Μέρκελ να μην μπορεί να δανειστεί τα 6 δις που γύρευε από τις «αγορές». Νομίζω ότι μαζί με μας και οι «αγορές» (κάπου σε κάποιο πανάκριβο διαμέρισμα του Μανχάταν ή κάποιον πύργο εις τας βρετανικάς εξοχάς) χαμογελούν με ικανοποίηση. Αλλά όλα αυτά μάλλον είναι πολύ δυσνόητα για το ευρύ κοινό και καλό να τα αφήσουμε στην άκρη.
Καλό είναι να κοιτάξουμε λίγο τη δουλειά μας. Γιατί εμείς κάνουμε κανονικές δουλειές, δεν ζούμε από το copyright του τραπεζογραμματίου, δεν ανεβάζουμε θεατρικές παραστάσεις για τους πολίτες των χωρών και δεν μας πολυαπασχολεί η εξουσία, η πλανητική στρατηγική και όλα τα μάταια που απασχολούν αυτούς που έχουν τα μέσα και το χρόνο για να ασχολούνται. Και εννοώ δουλειές με απτή χρησιμότητα για την κοινωνία που πρέπει να γίνουν ό,τι χρηματικές αξίες και αν τις συνοδεύουν, εκπεφρασμένες σε όποιο νόμισμα παίζει κατά καιρούς και κατά τόπους (ευρώ, τάλαρα/δολάρια, λίρες, δραχμές, στατήρες ή σέκελ). Αυτές οι δουλειές πάντα γίνονται και θα γίνονται, είναι “all weather”, και επηρεάζονται μάλλον θετικά από «πολεμικές» καταστάσεις αν γενικά ξέρεις τι κάνεις.
Το ηθικόν δίδαγμα που και πάλι προσπαθώ να «πουλήσω» είναι ότι η στάση αναμονής και άμυνας από πλευράς των επιχειρούντων δεν οδηγεί στην τωρινή περίσταση σε θετικά αποτελέσματα. Η εικόνα πάντως που αποκομίζει κανείς σήμερα από τον παλμό της αγοράς σε γενικές γραμμές είναι ότι οι επιχειρήσεις έχουν αρχίσει και αυτές τη διερεύνηση της επόμενης ημέρας αλλά όχι όσο ενεργητικά και αποφασιστικά όσο χρειάζεται. Χαρακτηριστικό αρνητικό παράδειγμα του χώρου μας είναι το μούδιασμα της μεταφοράς, γιατί φαίνεται ότι εκεί δεν έχει γίνει ακόμη απόλυτα κατανοητό ότι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και βέβαια η πραγματικότητα της οικονομίας δεν περιμένει και πάρα πολύ κανέναν για να προσαρμοστεί. Από την άλλη πλευρά παρατηρείται κάποια κινητικότητα ή έστω ενδιαφέρον των επιχειρήσεων για το ηλεκτρονικό εμπόριο, το ηλεκτρονικό marketing και την ανάπτυξη των εξαγωγών (αν και στον τελευταίο τομέα δεν βοηθάει καθόλου η πλήρης παράλυση των κρατικών υπηρεσιών). Ωστόσο όσα γίνονται ακόμα δεν αρκούν για να υπάρξει λύση.
Είναι σαφές ότι κοντεύουμε πια να ξύσουμε ως οικονομία τον πάτο του βαρελιού, όποτε δεν αργεί η ώρα που γύρω μας θα αρχίσουν ξαφνικά να γίνονται πολλές κινήσεις στην αγορά. Και γι’αυτό το λόγο το σοφό τώρα πια είναι να προετοιμαζόμαστε. Με ποιον τρόπο; Νομίζω ότι όλα έχουν κατ’ επανάληψη ειπωθεί στο παρελθόν – ορθολογικό management, ανάπτυξη ανθρώπινων πόρων, καλύτερο software, νέο προϊόν, ποιότητα, εξωστρέφεια – και ναι μεν σε παλαιότερες εποχές που οι κρουνοί δανεικού χρήματος έτρεχαν συνεχώς όλα αυτά ακούγονταν περίπου ως θεωρητικές φιοριτούρες και συμβουλίστικες αερολογίες αλλά τώρα πια δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία ότι τα υποτιθέμενα αυτά «θεωρητικά σχήματα» είναι η μόνη ορθολογική διέξοδος προς τα μπρος.
Όσο για το πολυέξοδο πολιτικό μας σύστημα, καλό είναι να συνέλθει γρήγορα και για να μην αυτοκαταργηθεί τελείως (αφού στην τελική η ύπαρξη του εφευρέθηκε και εξυπηρετεί κάποιον σκοπό) να κάνει επιτέλους μέσα στα δημοσιονομικά στενά της τωρινής πραγματικότητας – ανεξαρτήτως νομίσματος – και κάποιες ορθολογικές κινήσεις. Να ξεχάσει δηλαδή τις τραπεζικές κομπίνες και τις κομπίνες με τη δημόσια περιουσία, να μη στενοχωριέται και τόσο πολύ γιατί κάποιοι υπάλληλοί του ζουν το δράμα της μείωσης των αποδοχών τους κατά 70% (!!), να μην πουλάει εθνικοφροσύνες ή «δημοκρατικές» ευαισθησίες κατά περίπτωση για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να φροντίσει να πάψει να κυνηγά την ιδιωτική περιουσία, τις χαμηλόμισθες μάζες καταναλωτών και τις μη κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις με παράνομους, παράλογους και υπερβολικούς φόρους. Να φροντίσει να εξοικονομήσει ή να δημιουργήσει πόρους για να τονισθεί τώρα η επιχειρηματικότητα και η εργασία και να μην κάνουν οι υπηρεσίες του μήνες αμέτρητους για να επεξεργαστούν (πόσο δύσκολο είναι άραγε;) επενδυτικά προγράμματα ή δικαιολογητικά των επιχειρήσεων που παραμένουν δραστήριες και αποτελούν τη μοναδική υγιή διέξοδο από το πρόβλημα που οι ίδιοι μας έχουν δημιουργήσει (ή τουλάχιστον δεν μπόρεσαν να αποφύγουν παρά το ότι ήξεραν αρκετά καλά ότι μας έρχεται).
Πάντως φίλοι αναγνώστες μην ανησυχείτε. Βασική κινητήριος δύναμη του κόσμου ήταν και είναι πάντα η Ανάγκη. Ό,τι πρέπει να γίνει, θα γίνει με τον ένα ή άλλο τρόπο σύντομα χωρίς να είναι απαραίτητο να το επιδιώξουμε ενεργά. Ανάγκαν και οι Θεοί...
Γιάννης Ζώης, Δεκέμβριος 2011 /Περιοδικό "Supply Chain & Logistics"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου