Τώρα τι έγινε; Είμαστε νεκροί ή όχι ακόμα; Φανταστείτε ότι τώρα που τα γράφω αυτά είναι ακόμα αρχές Ιουλίου 2011, ψήφιση μεσοπροθέσμου και λοιπά (κ.λπ.) κοσμοϊστορικά... ή μάλλον «άκυρα» στη διάλεκτο των πιτσιρίκων, οπότε όταν θα τα διαβάζετε απλά δεν είναι καθόλου προβλέψιμο αν το ερώτημα θα έχει απαντηθεί. Πάντως εγώ ένα έχω να παρατηρήσω: ακόμα και αν θεωρητικά είμαι νεκρός, οσονούπω νεκρός ή τουλάχιστον υποψήφιος νεκρός με βάση τις τρέχουσες αναλύσεις, εγώ προσωπικά αισθάνομαι μια χαρά. Κι ένας φίλος μου γιατρός έχει πλέον βάσιμες ελπίδες να θεωρηθεί στην Ελλάδα του 21ου αιώνα επιτυχημένος όχι εξαιτίας του τζιπ με το οποίο πάει στη δουλειά του αλλά εξαιτίας αυτής καθαυτής της δουλειάς του. Οπότε τα πράγματα δεν είναι και τόσο μαύρα - εκτός κι αν πλησιάζεις τη σύνταξη και έχεις αρχίσει να ξεσκονίζεις το καλάμι για το ψάρεμα αγαπητέ αναγνώστη.
Ο λόγος που τα λέω όλα αυτά είναι βασικά το γεγονός ότι έχω βαρεθεί να βλέπω κατσουφιασμένους ανθρώπους και να ακούω συζητήσεις για την επικείμενη καταστροφή. Κατ’ ανάγκην, θέλουμε - δε θέλουμε, όλοι θα κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε. Κι όταν κάποιος το πάρει απόφαση, θα αρχίσει να διαπιστώνει ότι και το περιβάλλον μέσα στο οποίο δραστηριοποιείται, και αυτό σιγά – σιγά βελτιώνεται. Όχι γιατί το «περιβάλλον» πήρε την επιφοίτηση από τον Ερμή ή το Άγιο Πνεύμα και αντιλήφθηκε επιτέλους τα λάθη του, όχι ακόμα επειδή εμφανίστηκε ως εκ θαύματος ηγεσία, όραμα, σχέδιο και στρατηγική σε αυτόν τον τόπο, αλλά απλά επειδή δεν γίνεται αλλοιώς. Είναι αυτό που ονομάζεται νομοτέλεια για τους θρησκευόμενους, ιστορικός υλισμός για τους πάλαι ποτέ αριστερούς, κ.τ.λ.
Η φύση έχει απλές λύσεις για όλα τα θέματα. Υπερφορολόγηση; «Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος...» Μείωση αποδοχών; Μεσογειακή διατροφή και οικοτουρισμός (τη ευρεία εννοία). Κλείνει η μία επιχείρηση; Ανοίγει άλλη. Δεν έχει πέραση ένα προϊόν; Βρίσκουμε άλλο. Αν τώρα οι φυσικές λύσεις δεν είναι του γούστου κάποιων εξ ημών, ο κόσμος είναι μεγάλος και υπάρχουν δουλειές και επιχειρήσεις και εκτός Ελλάδας. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι «ανάγκαν και οι Φράγκοι πείθονται» και αν δεν πειστούν στη τελική ανάλυση κακό του κεφαλιού τους.
Κατόπιν αυτών των σκέψεων λοιπόν λέω ότι ήρθε τώρα η ώρα ο κάθε ικανός άνθρωπος να αξιολογήσει την κατάσταση, να επιλέξει στρατηγική – όχι επιβίωσης (γιατί και μόνο η λέξη συνειρμικά προϋποθέτει επικρεμάμενη απειλή θανάτου) αλλά μετεξέλιξης – να κάνει το business plan του και να αρχίσει σταθερά την εφαρμογή του. Τα περί αβεβαιότητας και ασταθούς φορολογίας κ.τ.λ. είναι φθηνές δικαιολογίες για να μην κάνει κάποιος το μάθημά του. Οι θεσμοί και το πλαίσιο μέσα στο οποίο δραστηριοποιούμαστε είναι τόσο ρευστοί που είναι σχεδόν σαν να μην υπάρχουν. Είναι μια κατάσταση σα να δώθηκε το σήμα για να ορμήσουν οι άποικοι να πάρουν τα χωράφια στην Οκλαχόμα («όπως Αμερική!»). Και βέβαια στα λημέρια του παππού μας εμείς οι Έλληνες έχουμε τρελό πλεονέκτημα σε σχέση με τους χαζοχαρούμενα φιλόδοξους ξένους «επενδυτές». Αρκεί να πάψουμε να είμαστε θεατές των εξελίξεων.
Αν τώρα κάποιος θέλει και κάποια στοιχεία για να λύσει το παζλ για τη συνέχιση της δραστηριότητάς του, μερικές απλές σκέψεις που μπορούν να βοηθήσουν είναι οι εξής:
- Δεν μπορώ να ξέρω με ακρίβεια αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί θα μπορέσουν να υλοποιήσουν το όνειρό τους να πουλήσουν μια Mercedes σε κάθε βρακοφόρο του καθ’ ημάς μουσουλμανικού νότου και σε κάθε κινέζο που άφησε το μικρό κόκκινο βιβλίο και έπιασε τους New York Times, αλλά με βάση τη λογική αμφιβάλλω σοβαρά. Άλλωστε δεν πρέπει να αγνοούμε ότι κυκλοφορούν και ταλιμπάν και νεομαοϊκοί στον κόσμο τούτο, καθιστώντας τον λιγότερο προβλέψιμο απ΄ ό,τι οι «αγορές» θα ήθελαν. Αυτό ίσως σημαίνει ότι στο μέλλον δεν θα πρέπει σώνει και καλά να ψωνίζουμε πατάτες στην Αίγυπτο και φυστίκια στην Αρμενία, αλλά πιθάνα τα αντίστοιχα ψώνια να μπορούμε να τα κάνουμε με όρους οικονομικά αποδεκτούς και στην Τρίπολη λ.χ. ή την Αίγινα. Και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ανά την Εσπερίαν bons viveurs έχουν αδυναμία στα ελληνικά φρούτα.
2. Εκτός από καλά φρούτα η χώρα των παλαιών (η Γραικία για όσους δεν κατάλαβαν), τηρώντας το στρατιωτικόν «ο παλιός είναι αλλοιώς», έχει και ιδιόμορφα έξυπνους ανθρώπους. Έκανα πραγματικά χάζι τον πιτσιρικά που «χάκεψε» τους υπερπράκτορες των πέντε ηπείρων... και πιστεύω ότι είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον ελλαδικό κανόνα που απλά βρίσκεται προς το παρόν σε μια λανθάνουσα κατάσταση ύπνωσης. Άρα η χώρα μπορεί να πουλήσει εκπαίδευση, πολιτισμό, πληροφορική, νέες τεχνολογίες, αρκεί να μην βολεύεται με εύκολα λεφτά από δημόσιες «επενδύσεις» και άρα να αναγκάζεται να βρίσκει τρόπους να τα πουλήσει όλα αυτά στην πραγματική αγορά, σε πραγματικούς χρήστες, πραγματικούς σπουδαστές, πραγματικούς πελάτες.
- Ο καθήμενος Τεύτων πολιτικός τα έχει πει όλα για την ενέργεια του τόπου, οπότε η δική μου επιχειρηματολογία για αυτό το θέμα περισσεύει. Απλά παρατηρώ ότι έχει πολλά φωτοβολταϊκά να διαθέσει ο μπαγάσας.
- Η χώρα μας έχει δύσκολη γεωγραφία και μικρό μέγεθος, οπότε είναι μια χώρα που τη λύση για την ανάπτυξη σε πραγματικούς, ξεφούσκωτους όρους την κρατούν στα χέρια τους οι άνθρωποι των logistics. Απλά τώρα χρειάζεται να αποκτήσουν μεγαλύτερη εξειδίκευση και αποτελεσματικότερη διοίκηση.
Και για να μην ξεχνούμε και την καθ’ ημάς επικαιρότητα. Αυτή την ώρα κυκλοφορούν εργαλεία όπως ο νέος επενδυτικός νόμος ή το πρόγραμμα ενίσχυσης των χερσαίων εμπορευματικών μεταφορών. Έχουν αδυναμίες και αστοχίες (στην Ελλάδα είμαστε ακόμα), αλλά πρέπει να τους ρίξουμε όλοι μια ματιά αφού σκεφτούμε λίγο τα προηγούμενα. Δεν πειράζει και αν οι μηχανισμοί του κράτους δεν μπορούν να διαχειριστούν ακόμα τις ιδέες μας. Είναι σημαντικό να γνωρίζουν ότι υπάρχουν. Γιατί από μόνοι τους...
Γιάννης Ζώης, Ιούλιος 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου